Każdy z nas…dorosłych był kiedyś dzieckiem a wszystko to co działo się w dzieciństwie zostało zapisane w naszej podświadomości i paradoksalnie to z tamtej przestrzeni podejmujemy prawie wszystkie decyzje w dorosłym życiu.

Idziemy śladami wcześniej wydeptanych ścieżek przez pokolenia niosąc w sobie powtórzenia transgeneracyjne rodów, schematy myślowe, przekonania o nas samych i ostatecznie strategie obronne stosowane intuicyjnie w dzieciństwie które nawykowo używane w dorosłości szkodzą. Jesteśmy w pewnym sensie depozytariuszami wypartych bądź stłumionych uczuć i emocji rodziców i przodków aż ostatecznie my sami nie będąc ich świadomymi przekazujemy je naszym dzieciom stając się rodzicami.

Jesteśmy w tym pełni dobrej woli i robimy wszystko najlepiej jak potrafimy. Poddawani ocenom, osądom, stygmatom nie jesteśmy w tym głupi a jedynie nieświadomi… Tymczasem nie ma szkół ani uczelni które przygotowują nas do bycia rodzicem. Jedynym miejscem skąd czerpiemy wiedzę i często ślepo powielamy metody wychowawcze jest nasz dom rodzinny i rodzina pochodzenia.

Tak więc rola rodzica często spada na nas bez żadnego przygotowania. Niemal z dnia na dzień stając się rodzicami z poważnym wyzwaniem wobec dziecka pozostajemy bez instrukcji obsługi.